Czasami zastanawiam się jakby to było w moim życiu gdyby wszystko szło gładko. Nie idealnie, nie bez komplikacji tylko jakoś tak po prostu łatwiej. Póki co nie dowiem się, gdyż póki co nasza budowa nie posunęła się ani o krok.

Zaraz po uzgodnieniu ceny, zakresu prac dodatkowych itd. właściciel działki zorientował się, iż... nie jest do końca jej właścicielem. Nie żeby chciał nas oszukać. Po prostu rodzice przeoczyli coś tak istotnego jak notarialny podział majątku 100 lat temu i dopiero przy próbie sprzedaży okazało się, że warto czasem zadbać o rzeczy, które dla nas wydają się taaakie oczywiste. Podział oczywiście można przeprowadzić sądownie trzeba tylko ściągnąć pół rodziny, która wiadomo, jak poczuje trochę grosza to nic już nie jest takie jak było. Do tego dochodzą sądy wyznaczające 15 minutowe rozprawy raz do roku tylko po to, by je odroczyć.

Czekaliśmy pół roku i jako, że nic nie drgnęło zaczęliśmy nasze poszukiwania od nowa. Było to jeszcze trudniejsze niż wcześniej, bo wiadomo, każda kolejna działka była porównywana do "tamtej", ale ostatecznie znaleźliśmy!

Troszkę gorsza lokalizacja, ale dojazd do miasta całkiem przyzwoity a to było kryterium podstawowe. Poza tym działka ma całkiem inne parametry, wielkości, szerokości i co prawda jeszcze nie zdecydowaliśmy ostatecznie, ale najprawdopodobniej zrezygnujemy z Kowalika :(

Po pierwsze działka nie jest taka wąska, więc i wybór większy. Po drugie jest inaczej usytuowana względem stron świata więc i rozkład pomieszczeń powinien być inny. Wszystko jeszcze musimy obgadać z architektem, jak na razie naszym faworytem jest niejaki Żonkil, w którym albo zamienimy garaż na dodatkowy pokój albo go powiększymy żeby był podwójny (chcemy mieć garaż albo dwustanowiskowy, albo wcale - wtedy zbudujemy garaż oddzielnie w granicy działki).

Najgorsze jest to, że wszystko trwa tak koszmarnie długo. Miesiąc temu podpisaliśmy umowę przedwstępną a dziś dopiero został wystawiony jakiś ostatni dokument z gminy potrzebny notariuszowi. Nie wspomnę już o tym, że przez naszą i sąsiednie działki będzie przechodzić droga ze służebnością przejazdu. To znaczy, że do notariusza musimy przyjść nie tylko my i obecny właściciel ale również sąsiedzi.

Moje życiowe motto "Co nas nie zabije to nas wzmocni" póki co będzie więc nam towarzyszyć.